داوود قنبري ـ بهار نوربخش

مسافران نوروزي را به دو دسته مي توان تقسيم كرد. دسته اول كساني هستند كه به طور عجيبي اصرار دارند حتماً در كنار آثار مورد بازديد قراگرفته‌شان اثري از خودشان هم به جا بگذارند.
دسته دوم هم كساني هستند كه از ديدن آثار گروه اول حرص مي‌خورند!
اكثر آثار تاريخي شيراز، حتي ديواره داخلي مقبره كوروش كبير در پاسارگاد، مزين به نوشته و يا حتي نقاشي‌هاي بازديدكنندگان هستند كه معمولاً در گروه آثار هنري گل و پروانه قرار مي‌گيرند! 
البته آثار ديگري نيز توسط مسافران محترم نوروزي و بازديدكنندگان خلق مي‌شوند كه از لحاظ هنري در حيطه هنر ميرا قرار مي‌گيرند ـ يعني جزو هنرهايي كه عمر مشخصي دارند و نشان‌دهنده آن هستند كه انسان چقدر مردني است و دنياي لاكردار ناپايدار! ـ .معمولاً به اين قبيل پارازيتهاي هنري لقب «زباله» مي‌دهند كه شامل لفاف‌هاي انواع و اقسام خوراكيهايي مانند پفك، چيپس، انواع كيك‌ها، سيگار و... است.
ديدن آثار فوق در كنار آثار ثبت شده فرهنگي بر جذابيت اين مكانها مي‌افزايد. اگر چه دوستداران آثار هنري با ديدن اين صحنه‌ها به اين قضيه فكر مي‌كنند كه اي كاش آثاري مانند تخت جمشيد هرگز از زير زمين خارج نشده بود!

* توضیح عکس: نمونه ای از آثار باستانی مورد محبت قرار گرفته!